Polecam mój drugi blog

http://jacek-photoja.blogspot.com/

Dziecięca radość

Wokół zima

Za oknem mróz

Przyszła mama

Roztopiła dziecięcy ból

Świat się śmieje

Ja razem z nim

Teraz wiem,

Ze mam szczęśliwe dni.

Tata z mamą mówią mi

Nie płacz jak dorośniesz

Każde dziecko wie

Ze kochać cię będą

Aż do końca swoich dni.

Radość w sercu

Radość w duszy,

że ja dzieckiem jest

Teraz wiem, że mama z tatą

Pragną szczęścia mojego.

Nieraz pragnę

Nieraz chcę,

Lecz nie śpieszno mi

Jam nie głupi (a)

Teraz wiem

Ze rodzice kochają mnie

Aż do końca swoich dni.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.23

Ale na miły Bóg

Z myję te naczynia

Nie proś mnie więcej

Ja wiem kochasz

Ślubowałeś więc kochasz

Ale na miły Bóg

Daj coś z siebie

A cóż ja ci mogę dać

Cały czas udowadniam

Ze cię kocham

Więc obudź się

Czego ty żądasz ode mnie

Posprzątam, wytrę kurze

Ja wiem że mnie kochasz

Ale na miły Bóg

Daj coś z siebie

Przecież wiesz

Jak cię kocham

Żyć nie potrafię

Bez ciebie

Ale na miły Bóg

Daj coś z siebie

Wybacz ja nie potrafię

Kocham cię,

Ale na miły Bóg

Daj coś z siebie.

Ja potrafię kochać

Wiem co to jest miłość

Kocham cię od serca

Pragnę z tobą żyć

Lecz wybacz

Jak cię kocham

To tylko wie ten

Który mnie połączył z tobą.

Dla dobra nas obydwóch

I wzrastaniu w miłości

Do naszych dzieci i innych.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.15

Idę przed siebie

Idę przed siebie

Nie patrząc na nic

Sam nie wiem

Dokąd idę.

Przystanąć chciałbym

Odpocząć i przemyśleć,

Lecz idę przed siebie

Sam nie wiem

Dokąd idę.

Patrzę przed siebie

Końca drogi nie widzę,

Lecz idę przed siebie

Sam nie wiem

Dokąd idę.

Pot się ze mnie leje,

Lecz idę przed siebie

Sam nie wiem

Dokąd idę.

Padłem i leżę

Nade mną niebo

A ja czuję ziemie,

Lecz już nie mogę

Iść przed siebie.

Lecz kiedy oczy otworzyłem

Zobaczyłem siebie

W odbiciu źrenic

Tego kto mi podał rękę.

Chciałem krzyknąć, powiedzieć,

Ze idę przed siebie

Sam nie wiedząc

Dokąd idę

I wtedy stał się cud

Ujrzałem drogowskaz

I poszedłem przed siebie

Już w wyznaczonym kierunku.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.10.

Wojna Kabaretów

Wojna Kabaretów

Występują Kabaret Zwiększonego Ryzyka

Dokucza im Kabaret Moralnego Niepokoju na widowi będąc

KZR- Idzie dziewica polną drogą gdy nagle przystanęła mówiąc Oj jaka zmęczona poszukam kija.

KMN- Lepiej usiądź sobie i odpocznij na czerwonym muchomorze.

KZR- Cicho tam jakiś duch podpowiada co ma zrobić nasza dziewica. Znalazłam sobie mocnego kija teraz nie będą mnie bolały kości i dojdę do tej chatki nad laskiem do Babci.

KMN- Babciu, babciu nie ukrywaj swoich wad przecież każdy wie, że ich kilka masz.

KZR- Napotkałam wilka szarego kto mi poda pomocną dłoń gdy będzie chciał mnie zjeść

KMN- Tyś dziewica nie bój się wilka on impotent od urodzenia.

KZR- Wilku, wilku mój drogi mam w koszyku trzy żeberka więc ci dam w podzięce za to, że mnie nie zjesz.

KMN- Skąd my to znamy obiecała trzy żeberka tak jak obiecał polityk tylko były same kości bo mięso sprzedała konwojentowi.

KZR- Wilk miał dobre serce żeberka zjadł i pyta się grzecznie dokąd idziesz dziewico kochana. Jam chuda i prosta dziewczyna idę do Babci bo jest chora na reumatyzm.

KMN- Wilku wilku nie daj się każda kobieta narzeka gdy musi coś dać, a nic zamian nie ma co mogłaby dać abyś był zadowolony i zaspokojony.

KZR- Wilk myśli jam nie chory pójdę za dziewicą incognito i chociaż były same kości to przecież każdy wita gości tym co ma najlepszego i znikł. Dziewica szczęśliwa że znikł z oczu wilk i tak się tym cieszyła, że biegnąc przed siebie potknęła się o myśliwego, który szukał wilka.

KMN- Porzuciła wilka bo był brzydki i chory lecz biegnąc szukała jak znaleźć frajera, który byłby jej pomocny w uszczęśliwieniu siebie i zadał cios wilkowi tak aby nie był jej konkurentem.

KZR- Jakże m ci rada myśliwcze że m cię spotkała to co obiecałam wilkowi teraz rad bym ci dała.

KMN- Obiecanki cacanki, a głupiemu radość najpierw zażąda wili później samochodu a na koniec kontrataku aby dalej być panną.

Fragment wojny Kabaretów

(Kabaret Moralnego Ryzyka musi improwizować)

Autor projektu Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.05

Byłaś tym kim chciałem abyś była

Kiś winogron dałaś mi

Słodkie jak usta twe

Sok wypełniał pragnienie me,

Byłaś tym kim chciałem abyś była.

Spełniłaś me marzenia

Jak gołąb, który przyleciał

Do domu ojczystego

Przez ocean pełnych niebezpieczeństw.

Nie pora żegnać się

Gdy serce bije w rytm

Melodii którą śpiewa

Cygan pod oknem mym.

Słuchać warto choć za grosz

Gdy płynie melodia

O miłości tej którą pragną

Ci co kochają się

A gdy już cisza nastanie

Uliczny hałas zamilknie

Usiądziemy przy stole

Zapalimy świece by było romantycznie.

Wzrok spojrzy na mnie twój

Ja odwdzięczę się ci

Tą czarą słodkiego wina

By nadać sens wieczornej miłości.

Ujrzymy wtedy księżyc w pełni

On nada blask naszym oczom

I będziemy wypełnieni miłością

Dwóch kochających się serc.

Słowik zbudzi nas z rana

Tą melodią bez słów

W niej siła wzrastania

By kochać bez słów.

Tak życie uplotło nam wianek

Ze kwiatki padały do stóp

A ksiądz zawiązał naszą miłość

Do kresu naszych dni.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.05

Jak Anioł

Jak Anioł

Ta twarz taka młoda i rysy Anioła                           Ta twarz taka młoda i rysy anioła

Jednak jakby zagubiona                                          Jednak jakby zagubiony,

A może zamyślona nad losem                                  A może zamyślony nad losem

Tego świata, który pragnie ocalić                            Tego świata, który pragnie ocalić

Od demonów i zniszczenia świata.                        Od demonów, które są nad jego głową.

Nie szukał pomocy, lecz walczył                             Nie szuka pomocy lecz walczy

Ciskając gromy w ten świat,                                   Ciskając gromy w ten świat,

Który widział w twarzach ludzkich                          Który widzi w twarzach ludzkich

I ciągle wołał nie jestem chory.                                I ciągle wołając nie jestem chory.

Zrozumcie mnie ja wywyższony.

A ludzie mówią On zwariował                                 Jednak Bóg widzi i rękę podaje

Myśli jak Bóg, gdy kościół jest jego                        Mówiąc zaufaj w tych co kochasz

Bez wiernych i wierzących                                      Mimo tego, że słyszysz głosy

Ufających w Boga swego.                                      Abyś nie był zraniony gdy

                                                                        Ktoś powie, że jedną tylko wybrałeś drogę.

Taką cenę zapłacił

Za ratowanie świata swego.

                                                                          Tak, śmiechu warte, gdy demon pokonany,

Jednak Bóg widział i rękę podał                          A świat biegnie swym torem

Mówiąc zaufaj w tych co kochasz                       Wcale nie biorąc do serca mą walkę

Mimo tego, że słyszysz głosy                                Jaką toczyłem gdy byłem bez wsparcia,

Abyś nie był zraniony                                           Ludzi którzy mówili Ja to nie znaczy

Gdy ktoś powie, że jedną wybrałeś drogę.           Myśleć jak Bóg gdy kościół Twój był

Drogę walki przeciw planom demona.                  Bez wiernych i miłosiernych ufających

                                                                           Tylko w pokoleniowy boski cud.

Teraz to śmiechu warte ,                                                  Kraków 2007.VII.26

A świat biegnie swym torem                                            Autor Jacek Marek Krawczyk

Wcale nie biorąc do serca twą walkę

Jaką toczyłeś z demonem.

Poprawiony 2015.10.03

Kraków 2015.10.03

Autor Jacek Marek Krawczyk

Lecz jest różnica

To nic przychodzisz, odchodzisz

Jak pory roku, bez czułości

Mówiąc tak ma być

Taki jest rytm biologiczny świata.

Czasami zamieć, ulewa i skwar

To nic przeżyjemy póki młodzi

Tak ma być, a co dalej

Gdy siwizna pokaże, że my starzy.

No tak powiedział eremita

Każdy mądry gdy doznał

Lecz jest różnica

Między tym kim jesteś,

A kim chciałaś zostać.

Jednak pory roku

Zaznaczone na kalendarzu

Nic nie mówią

Rzeczywistość jest inna

To trzeba przeżyć

Kiedy dziecko pyta.

To nic przychodzisz, odchodzisz

Jak pory roku, bez czułości

Już wiem nie parzy cię pokrzywa

Już wiem nic cię nie zaskoczy

Lecz wybacz!

Czasami się zdarza, że warto

Tak od serca

Przywiązać się do człowieka

Tak jak pory roku

Które odczuwasz

Gdy jesteś blisko tego co zwą

Wiarą i nadzieją bycia wtopiony w teraźniejszość.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2015.10.02

Przypomieć warto

Wolność daje moc

Los mój, lecz nie los
Jak, kiedy jeszcze spałem.
Sen, nic samo życie
Jak, kiedy dzień
Mimo to noc.

Księżyc błyszczy.
Słońce świeci.
Lecz mówię sobie
Obudź się
Gdy trzeba żyć.

I nic! jedno imię ma doba
Choć i Noc i Dzień
Zawsze myślę
Jak przeżyć codzienność
Kiedy rytm wybija serce.

I chociaż nuty wypisał los
Ja żyję w rytm melodii
I tej w rytm serca
I tej w rytm pulsu innych
Gdy słucham starej melodii.

Więc czasami zagram
Chociaż los nie wiadomą jest
Mimo, że przecież jest los
Który wróżbą moją jest
Jednak ja żyję tak jak wolny człowiek.

  Kraków 2011.I.1
Autor Jacek Marek Krawczyk

.