Dlaczego poeta pisze?

Wiersz wychodzi od serca

Podporą jest dusza

Choć rozum się popisuje

Jak łatwo może wyprowadzić w pole

Tych poetów co wierzą,

że nimi sam Bóg kieruje.

Przed tobą biała kartka

Jeszcze nie zapisana

Lecz chcesz ją wypełnić

Bólem, miłością i zachwytem

Tak by oczarować siebie

I tych co przeczytają twoje wiersze.

Dlaczego poeta pisze?

Dlaczego poeta czeka i myśli?

Powiem wam z mojego doświadczenia

On chce zostawić po sobie

Kawałek nut zapisanych wierszem.

Sam tego doświadczam

Gdy piszę

Choć wiem,

że nie jestem kompozytorem

To jednak pisząc wiersz

Czujem pisząc i czytając

Melodię mojego jestestwa

Jaką mam w sobie.

To tylko poeta wie,

że pisząc wyraża swoje myśli

Jakie chce nam przekazać w wierszu

Zamieniając go w  słowa i w melodię,

Która tylko wtedy ma sens

Gdy każdy czyta i myśli jak autor

Który ten wiersz napisał.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.03.24

Przecież wiesz

Wszystko i nic

Nie mów mi

Przecież wiesz,

że kocham Cię.

Przychodzę i uciekam

Zostawiam wszystko

To znów powracam

Tak musi być

Gdy kocham Cię.

Lecz kiedyś spocznę

Młodość i starość

Plany wielkie

Lecz kiedy przychodzi czas

Wspomnienia zostaną

I ten sens życia,

że przecież przeżyło się

Tyle lat.

Życie i spoczynek

Kresu dobiega czas

Już nie krzyczę

Nie wołam

Na miły Bóg

Lecz się modlę.

Boże otwórz bramę

Do Domu Bożego

I przyjmij mnie

Jako sublokatora

A ja w zamian

Zapłacę Ci mą pracą

Na rzecz ratowania

Tego co stworzyłeś.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.04.06

Rap Rapera Polaka

Królowo moich marzeń

Królowo Tyś piękna

Królowo Tyś mą żoną

I kocham Cię Polsko

Jak tyś była wolna

Tak ja ślubowałem,

Że będę twym rycerzem

Aż do zaślubin z tobą

Mą oblubienicą,

Która ma imię Polska.

Nim obrączkę włożyłem

Tyś już była wielka

Ja taką Cię pragnąłem

Jak Tyś dumna była

Gdy Cię obcy zwali Polską.

Nieraz w tańcu ktoś z tobą zatańczył

Nieraz mówiono odbijany,

Lecz zawsze wracałaś

Choć nieraz krew za ciebie przelałem

Tak wierny byłem jak Ty dumna Polsko.

Teraz już lat Ci przybyło

Teraz i ja już jestem w związku długo

Tak się wzajemnie pokochaliśmy,

Że nieraz płaczemy nad naszą historią.

Teraz Ja i Ty wspólnie tworzymy Dom

Dom naszych dzieci i wnucząt

Na naszej ziemi zwanej Polską

Czas wyborów czas dać głos

Na tych co pragną być z tobą

W tym związku zwanym Polską

Kraków 2011.X .01

Autor Jacek Marek Krawczyk

Jak kurz który osiadł

Autor zdjęcia Jacek Marek Krawczyk

Wspomnienia wracają

Jak kurz który osiadł

Na pozostawionych przez ciebie zabawkach

Najpierw nie wyraźne, za mgłą

Ale gdy ostrożnie odkurzam kurz

Wtedy przedmioty nabierają kształtu

Jakby były takie jak ty pamiętasz

Gdy byłaś jeszcze dzieckiem.

To nic, że dzieli nas morze

To nic, że droga do ciebie daleka

Pamięć moja potrafi odtworzyć

To co zapamiętałem gdy cię żegnałem

Na lotnisku gdy postanowiłaś walczyć

O godne życie na obczyźnie.

Lat mi przybywa i tęskno mi

Lecz widząc wnuków zdjęcia

Takich radosnych i szczęśliwych

Wtedy wiem, że warto było się poświęcić

Dla ratowania naszej rodziny.

Teraz już jestem spokojny i czekam

Na spotkanie z wami

I czasami myślę, że trzeba się poświęcić

Aby zrozumieć sens rozstania

Gdy ty jesteś taka jaka byłaś

Aby udowodnić, że stać cię na coś więcej.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.02.26

Moc twoje jest w sercu twym

Pomocną dłoń wyciągnij

Do tego kto ci brat

Nie przejmuj się nikim

Tylko daj co masz,

By życie było piękniejsze.

Moc twoja jest w sercu twym

Siła ukryta jest po to byś żył

Nie po to Bóg dał ci rozum

Abyś nie był tym kim nie jesteś tu

Normalnie powiedz wprost

Nie dane mi zarobić

Podzielę się tym co mam

Pieniądz przyniesie szczęście

Wtedy gdy wiesz jak go wydać.

Moc twoja jest w sercu twym

Siła ukryta jest po to byś żył

Nie po to Bóg dał ci rozum

Abyś nie był tym kim nie jesteś tu.

Patrz przed siebie i niemów nie

Myśl tylko o sobie, lecz

Gdy przyjdzie czas

Nie poskąp grosza gdy go masz

Dla tych co darzą cię miłością.

Moc twoja jest w sercu twym

Siła ukryta jest po to byś żył

Nie po to Bóg dał ci rozum

Abyś nie był tym kim nie jesteś tu.

A wtedy pójdziesz przez życie

Jak ten co wie co to jest głód

Mając w sercu tych ludzi

Którzy pomogli mu

Wtedy gdy wzrastał tu.

Moc twoja jest w sercu twym

Siła ukryta jest po to byś żył

Nie po to Bóg dał ci rozum

Abyś nie był tym kim nie jesteś tu.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.02.09

Utkwiła mi w pamięci

Szukam w kieszeniach mojego płaszcza
Skrawek papieru wyrwany z notesu
Na którym był adres
Kobiety o imieniu Basia.

Gdzieś się zapodział
Nie mogę go znaleźć
Utkwiła mi w pamięci
Tak, że pragnę ją spotkać
Jak wiewiórkę na wiosnę.

Zasypiam i śnię o niej
Budzę się rano i myślę o niej
Chciałbym całować jej usta
I mieć na własność
Jak koszulę dobrze dopasowaną.

Ta jedna chwila
To jedno zdanie
Sprawiło, że gdy odszedłem
Znowu pragnąłem jej
Spotkać, zobaczyć wśród kwiatów,
Które wręczyłbym jej.

Teraz rozumiem ile można stracić
Gdy gubi się kartkę papieru
Na której był jej adres
Gdzie swoje serce zostawiłem
Zakochany, lecz bez niej.

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2016.01.18

Polecam mój drugi blog

http://jacek-photoja.blogspot.com/

Nauczyło mnie życie

Nie szukaj drobnych!

Nawet w kieszeni

Poszukaj w portfelu

I wyciągnij banknot mi bliski,

Dający uśmiech na twarzy

Tylko pamiętaj

Ja nie dziecko

I znam wartość pieniądza.

Nauczyło mnie życie

Kiedy Boga nie szukałam

Będąc miłosierna,

Lecz nie dla mnie

A dla innych

Tak aby nie być samotna.

Nagle Matka zapłakała

Syneczku, syneczku ożeń się

Ja rozumiem

Wolność nade wszystko,

Lecz na miły Bóg!

Nie po to przychodzi się na świat,

Aby ciężarem być

Samego siebie.

Od słowa do słowa

Matkę prosiłem

Wytłumacz mi,

Lecz Ona łzy ociera

I mówi.

Syneczku syneczku

Ja kocham Cię nad życie

Lecz wybacz!

Nie po to urodziłam Cię

Abyś był jak posąg,

Którego każdy podziwia,

Lecz jest samotny

Bo z kamienia.

Mamo mamo co robić mam!?

Synku jedyna rada,

Żeby pokochać i być kochany

Trzeba żyć i płakać i śmiać się

Z samego siebie

I z tych co wokół ciebie są.

A kiedy zrozumieją jaki jesteś

I stwierdzą On jest sobą

Wtedy na pewno pokochają Cię

I pokocha cię ta,

Która drugą połową

Dla ciebie przeznaczona jest.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.01.03