Nauczyło mnie życie

Nie szukaj drobnych!

Nawet w kieszeni

Poszukaj w portfelu

I wyciągnij banknot mi bliski,

Dający uśmiech na twarzy

Tylko pamiętaj

Ja nie dziecko

I znam wartość pieniądza.

Nauczyło mnie życie

Kiedy Boga nie szukałam

Będąc miłosierna,

Lecz nie dla mnie

A dla innych

Tak aby nie być samotna.

Nagle Matka zapłakała

Syneczku, syneczku ożeń się

Ja rozumiem

Wolność nade wszystko,

Lecz na miły Bóg!

Nie po to przychodzi się na świat,

Aby ciężarem być

Samego siebie.

Od słowa do słowa

Matkę prosiłem

Wytłumacz mi,

Lecz Ona łzy ociera

I mówi.

Syneczku syneczku

Ja kocham Cię nad życie

Lecz wybacz!

Nie po to urodziłam Cię

Abyś był jak posąg,

Którego każdy podziwia,

Lecz jest samotny

Bo z kamienia.

Mamo mamo co robić mam!?

Synku jedyna rada,

Żeby pokochać i być kochany

Trzeba żyć i płakać i śmiać się

Z samego siebie

I z tych co wokół ciebie są.

A kiedy zrozumieją jaki jesteś

I stwierdzą On jest sobą

Wtedy na pewno pokochają Cię

I pokocha cię ta,

Która drugą połową

Dla ciebie przeznaczona jest.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.01.03