I już błękit nieba poświatą Niebios
Gdy Ty klęczysz przed Tym
Którego zwią Twórcą zwanym Bogiem.
Niczym jest pokora gdy nie ma
Wspólnego dialogu między
Nim a Tobą istotą zwaną człowiek.
Drzewo, drzewo życia
Odwieczny pęd pokoleń
Korzenie mocne już od stworzenia
Tak tyllko miejsca ustąpić można
Psu, który był pierwszy prze de mną.
Modlitwą wesprzyj mnie Panie
Chroń od pokus i cierpień
Daj to co jest najceniejsze
Rosądek, który mówi ja jestem.
Kraków 2013.VI.07 Autor Jacek Marek Krawczyk
