Dlaczego poeta pisze?

Wiersz wychodzi od serca

Podporą jest dusza

Choć rozum się popisuje

Jak łatwo może wyprowadzić w pole

Tych poetów co wierzą,

że nimi sam Bóg kieruje.

Przed tobą biała kartka

Jeszcze nie zapisana

Lecz chcesz ją wypełnić

Bólem, miłością i zachwytem

Tak by oczarować siebie

I tych co przeczytają twoje wiersze.

Dlaczego poeta pisze?

Dlaczego poeta czeka i myśli?

Powiem wam z mojego doświadczenia

On chce zostawić po sobie

Kawałek nut zapisanych wierszem.

Sam tego doświadczam

Gdy piszę

Choć wiem,

że nie jestem kompozytorem

To jednak pisząc wiersz

Czujem pisząc i czytając

Melodię mojego jestestwa

Jaką mam w sobie.

To tylko poeta wie,

że pisząc wyraża swoje myśli

Jakie chce nam przekazać w wierszu

Zamieniając go w  słowa i w melodię,

Która tylko wtedy ma sens

Gdy każdy czyta i myśli jak autor

Który ten wiersz napisał.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.03.24

Przecież wiesz

Wszystko i nic

Nie mów mi

Przecież wiesz,

że kocham Cię.

Przychodzę i uciekam

Zostawiam wszystko

To znów powracam

Tak musi być

Gdy kocham Cię.

Lecz kiedyś spocznę

Młodość i starość

Plany wielkie

Lecz kiedy przychodzi czas

Wspomnienia zostaną

I ten sens życia,

że przecież przeżyło się

Tyle lat.

Życie i spoczynek

Kresu dobiega czas

Już nie krzyczę

Nie wołam

Na miły Bóg

Lecz się modlę.

Boże otwórz bramę

Do Domu Bożego

I przyjmij mnie

Jako sublokatora

A ja w zamian

Zapłacę Ci mą pracą

Na rzecz ratowania

Tego co stworzyłeś.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.04.06

Rap Rapera Polaka

Królowo moich marzeń

Królowo Tyś piękna

Królowo Tyś mą żoną

I kocham Cię Polsko

Jak tyś była wolna

Tak ja ślubowałem,

Że będę twym rycerzem

Aż do zaślubin z tobą

Mą oblubienicą,

Która ma imię Polska.

Nim obrączkę włożyłem

Tyś już była wielka

Ja taką Cię pragnąłem

Jak Tyś dumna była

Gdy Cię obcy zwali Polską.

Nieraz w tańcu ktoś z tobą zatańczył

Nieraz mówiono odbijany,

Lecz zawsze wracałaś

Choć nieraz krew za ciebie przelałem

Tak wierny byłem jak Ty dumna Polsko.

Teraz już lat Ci przybyło

Teraz i ja już jestem w związku długo

Tak się wzajemnie pokochaliśmy,

Że nieraz płaczemy nad naszą historią.

Teraz Ja i Ty wspólnie tworzymy Dom

Dom naszych dzieci i wnucząt

Na naszej ziemi zwanej Polską

Czas wyborów czas dać głos

Na tych co pragną być z tobą

W tym związku zwanym Polską

Kraków 2011.X .01

Autor Jacek Marek Krawczyk

Jak kurz który osiadł

Autor zdjęcia Jacek Marek Krawczyk

Wspomnienia wracają

Jak kurz który osiadł

Na pozostawionych przez ciebie zabawkach

Najpierw nie wyraźne, za mgłą

Ale gdy ostrożnie odkurzam kurz

Wtedy przedmioty nabierają kształtu

Jakby były takie jak ty pamiętasz

Gdy byłaś jeszcze dzieckiem.

To nic, że dzieli nas morze

To nic, że droga do ciebie daleka

Pamięć moja potrafi odtworzyć

To co zapamiętałem gdy cię żegnałem

Na lotnisku gdy postanowiłaś walczyć

O godne życie na obczyźnie.

Lat mi przybywa i tęskno mi

Lecz widząc wnuków zdjęcia

Takich radosnych i szczęśliwych

Wtedy wiem, że warto było się poświęcić

Dla ratowania naszej rodziny.

Teraz już jestem spokojny i czekam

Na spotkanie z wami

I czasami myślę, że trzeba się poświęcić

Aby zrozumieć sens rozstania

Gdy ty jesteś taka jaka byłaś

Aby udowodnić, że stać cię na coś więcej.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.02.26