Więc zamilcz i porzuc

Więc zamilcz i porzuć

Jesteś jak gliniany dzban

Który wodę nosi

Lecz nikt nie pije

Gdy pragnienie ukoi

Serce łaknące miłości.

Oj Oj Oj pragnę Cię

Lecz wrze jak w garnku

Mimo to studzi mnie

Ten jeden błysk w oku.

Jaki przyciąga mnie.

Rzucę się wir twych rąk

Zaślubię niczym wiatr,

Który tańczy wokół nas

Chcąc nadać rytm

Melodii jaki szumi las.

Tak pragnę miłości we dwóch

Chociaż nikt nie woła

Ja kocham Cię

Tylko bicie serca czuć

Nadając rytm tam tam i buch.

Glinianego dzbana o bruk

Rozlewając wodę życia,

Która nie ugasiła pragnienia

Mimo słów moich kocham Cię

Jak ptak wznosząc się do chmur.

Więc zamilcz i porzuć

Tak jak matka pisklę swe

Kiedy w dorosłe życie idzie

Przez świat jaki wyrosło

Mając ten dar miłości do innych.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2012.V.8