I Śnij Mój przyjacielu


I co śpicie czy śpiewacie ze mną!?

Ok.., jak nam zaśpiewasz tą zwrotkę...

Jaką? O nim ,czy o mych i ich przyjaciółach?

Naszych wspólnych przyjacielach, którzy śpiewają tą piosenkę.

Kapela i gitara zaczynam tą zwrotkę, lecz wspólnie ją zakończymy Ok!

Jest Ok!

Myśl o miłości wspólnie ją znamy
Gdy zawiązała się ta więź
Ty i Ja będąc przyjaciólmi
Gdy ustapiłam Ci ten zaszczyt
Zdobycia pierwszego miejsca
No ruszać tyłki śpiewamy;

Te oczy zauroczyły mnie
Choć błędnie patrzyły
Nie pokochały mnie
A dały coś więcej niż mógł dać kochany
Przyjaź jakiej nie wstydził by się Bóg.
Śpicie czy już gore wam w łbach.

Nie jeszcze zaśpiewaj dalszy tekst.

Ok już gra kapela a ja zamieniam się w śpiew słowika.

Śpiewaj razem mój przyjacielu
O troskacch o miłości i szepcie
Jaki słychać gdy zwierzamy się nawzajem
O trudach jakie sobie trzeba zadać
Gdy chce się być kochany i kochać...

Wszyscy razem śpiewajcie by stać na nogacha nie na tyłku...

Ok!

Miłosć da moc by przetrwać ten czas
Kochając zawsze pamietaj o tych
Co dają by żyć
Podlewając ten kwiat zwany mak
Który wciąż nadaje sens
Życia jakiego zaznasz
Gdy otacza cię aura tego od serca
Pierwszego trzempiona mego powiernika.

I co nabuzowani, a może dogramy tego co pragniemy najbardziej śpiewając wspólnie. Więc wszyscy razem spiewajmy.
Przyjaź jak mak choć zakwita raz
Nigdy nie zmieni koloru
Zawsze czerwony od serca
Choć drogi nasze nieraz rozchodzą się
Ty zawsze powracasz na pole kwiecia
By móc wspólnie zerwać ten kwiat zwany mak.

No wybaczcie teraz zaśpiewam sama dla mojego przyjaciela, który choć lider w wyścigu nigdy nie zapomina o mnie.


Łza czasem kapnie na zdjęcie wspomnień
Nieraz uśmiech na mojej twarzy gdy wspomnę
Jednak wspólne przebywanie zostawiając za sobą
Cały ten majdan mojego światu
By biec przez pole maku i usłyszeć ten szep
Twój tak dorosły jak zboże gdy zściąć czas jest.

Nie wiem czy dorównam tobie
Nic nie mówiąc a słuchając
Choć wiem, że niepragniesz mnie
Dlaczego twa mądrość ochładza mnie
Od głupstw tego świata,
Który gdy wrócę pochłania mnie
Jak mak który dojżały jest.

Więc nie zrozumiem Ciebie
I nie wiem co widzisz we mnie
Jednak mówiłeś,
Że potrafię biec razem z tobą
I dać tą wolność myśli twej.

I śnij mój przyjacielu o świecie tym
Niech nikt nie zbudzi Cię
Ja czuwam nad tobą
Jak ptak, który gniazdo chroni swe.
Dla naszej wspólnej przyjaźni
Jaka zrodziła się gdy stanęłam
Przed meta by wygrałeś Ty
Dla pokazania jak bardzo pragnę
Byś i Ty szczęścia zazanł gdy prostujesz myśli me.
Więc śpij przyjacielu niech sen łagodzi oblicze twe.
Kraków 2011.III.14
Jacek Krawczyk




I śni mój przyjacielu.


Myśl o miłości wspólnie ją znamy
Gdy zawiązała się ta więź
Ty i Ja będąc przyjaciólmi
Gdy ustapiłam Ci ten zaszczyt
Zdobycia pierwszego miejsca


Miłosć da moc by przetrwać ten czas
Kochając zawsze pamietaj o tych
Co dają by żyć
Podlewając ten kwiat zwany mak
Który wciąż nadaje sens
Życia jakiego zaznasz
Gdy otacza cię aura tego od serca
Pierwszego trzempiona mego powiernika.



Przyjaź jak mak choć zakwita raz
Nigdy nie zmieni koloru
Zawsze czerwony od serca
Choć drogi nasze nieraz rozchodzą się
Ty zawsze powracasz na pole kwiecia
By móc wspólnie zerwać ten kwiat zwany mak.

Łza czasem kapnie na zdjęcie wspomnień
Nieraz uśmiech na mojej twarzy gdy wspomnę
Jednak wspólne przebywanie zostawiając za sobą
Cały ten majdan mojego świata,
By biec przez pole maku i usłyszeć ten szept
Twój tak dorosły jak zboże gdy zściąć czas jest.

Nie wiem czy dorównam tobie
Nic nie mówiąc a słuchając
Choć wiem, że niepragniesz mnie
Dlaczego twa mądrość ochładza mnie
Od głupstw tego świata,
Który gdy wrócę pochłania mnie
Jak mak który dojżały jest.

Więc nie zrozumiem Ciebie
I nie wiem co widzisz we mnie
Jednak mówiłeś,
Że potrafię biec razem z tobą
I dać tą wolność myśli twej.

I śnij mój przyjacielu o świecie tym
Niech nikt nie zbudzi Cię
Ja czuwam nad tobą
Jak ptak, który gniazdo chroni swe.
Dla naszej wspólnej przyjaźni
Jaka zrodziła się gdy stanęłam
Przed metą by wygrałeś Ty
Dla pokazania jak bardzo pragnę
Byś i Ty szczęścia zaznł gdy prostujesz myśli me.
Więc śpij przyjacielu niech sen łagodzi oblicze twe.
Kraków 2011.III.14
Jacek Krawczyk